Bir Hüzünlü Ayrılış Kamçılar Kederlerini

 

Bilinmez yalnızlıklar içinde kaybolursun
Köpük köpük dalgalar sarar seni
Kan damlar kara gecelerine
Bir şeyleri yitirmenin acısı sarar tüm bedenini
Bir çocuk ağlar,
Bir hüzünlü ayrılış kamçılar kederlerini

Hiç umulmadık bir anda ise
Bir ışık vurur derken
Buz tutmuş zorlu yollarına

Hayat en büyük öğretmenin olur
Sabır, mihnet, hüzün hiç durmaz eğitir durur seni
Sararan yapraklar kadar değeri olmayan
Dost bildiğin çıkar yosmaları
Savrulur giderler fersah, fersah uzaklara
Dupduru bir gün gibi
Kendine gelirsin apansız
Yedi veren bir aydınlık gibi
Bu gökkubbenin altında

Uğultusu mu kesilir dağların
Hışmı mı biter fırtınaların
Gün ola devran döne hele bir
Toprağa her değen yağmur damlası
Umutları da, yaşamı da
Besleyen can olur sanki
Kimsesiz, sahipsiz yavruları kucaklayan
Bir ana göğsü bereketiyle

Hızlanma boşuna
Sonuna kadar zorlama,
Çok yorma kendini
Ne kadar gidersen git
Önüne çizilmiş çizgin kadardır
Hayatının ufuk çizgisi de
Bunu çok iyi bil yalnızca

Sadece aydınlık bir gülüş ol,
Dost bir gönül,
İnsanlık gibi bir erdem,
Hoşgörü gibi bir gıda,
Samimiyet gibi bir güneş ol
Bu yeter her şeye
Ve de yaşama da

Ne yaparsan yap kanaat ehli ol sadece
Bir avuç da olsa o nasibim dediğin buğday
Bir nefes gibi ömrünün sonuna kadar
Bu da sana yeter

Ayhan Aydın
5 Ocak 2023